ვალონიის ძირითადი ნახშირის შახტები, ბელგიის ევროპულ ინდუსტრიულ ტერიტორიას წარმოადგენენ, რომელიც საუკუნეების განმავლობაში მნიშვნელოვან გავლენას ახდენდა ქვეყნის ეკონომიკასა და ინდუსტრიულ განვითარებაზე. ნახშირის მოპოვება ვალონიაში დაიწყო მე-18 საუკუნეში და მიაღწია პიკს მე-19 და მე-20 საუკუნეებში, რითაც იქცა რეგიონის ეკონომიკური განვითარების ერთ-ერთ ძირითად საფუძვლად.
ნეხშირის მოპოვების ძირითადი ადგილები ვალონიაში მოიცავს სერენი, ლიჟ, ლანნიე, და მონსს. სერენის ნახშირის შახტები ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი იყო, თავისი მაღალმოქმედებით და ტექნოლოგიური სიახლეებით, რომელმაც მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა არა მხოლოდ ადგილობრივ, არამედ გლობალურ ინდუსტრიაშიც. ლიჟის რეგიონის შახტები ასევე იყვნენ მნიშვნელოვანი მოთამაშეები ადგილობრივ ეკონომიკაში, განსაკუთრებით გერმანელების ოკუპაციის პერიოდში მეორე მსოფლიო ომის დროს, როცა მრეწველობახლოდ ავტონომიური იყო და ჰაერმოწმეული ნახშირკარხნებით გამოირჩეოდა.
ნახშირის მოპოვების ტექნიკები და ტექნოლოგიები მნიშვნელოვნად დაიხვეწა საუკუნეების განმავლობაში. პირველ ეტაპებზე მოპოვება ხდებოდა ხელით და მარტივი ინსტრუმენტებით, მაგრამ ინდუსტრიული რევოლუციის ეპოქაში ტექნიკური სიახლეები და მანქანები ახლებურად მოქნილს ხდიდნენ სამუშაო პროცესს, რითაც უწყებინება განამტკიცებდა ვალონიის ინდუსტრიას.
მაგრამ მიუხედავად ეკონომიკური სარგებლიანობისა, ნახშირის მოპოვებამ ასევე მნიშვნელოვანი სოციალური პრობლემებიც გამოიწვია. შორეულმა პირობებმა და ხშირი უბედური შემთხვევები მნიშვნელოვანი რისკების წინაშე აყენებდნენ შახტებში მომუშავეთა სასიცოცხლოს. მეტიც, ხშირი strikes და დაპირისპირებები სამუშაო პირობების გაუმჯობესების მოთხოვნით, წერდა ვალონიის სოციალურ ისტორიაში მრავალი მკვეთრი პერიოდი.
1950-იანი წლებიდან, ვალონიაში ნახშირის მოპოვების მნიშვნელოვანი შემცირება დაიწყო. ალტერნატიულმა ენერგიის წყაროებმა, როგორც კი აიღეს გეზი, ნებისმიერ ახალ ენერგეტიკულ წყაროს კონკურენციაში, შახტების რიცხვი შემცირდა და საბოლოოდ ბევრის დახურვა მოხდა. ტრანსფორმაციის პროცესი დაკავშირებული იყო დიდი რაოდენობით სამუშაო ადგილების დაკარგვასთან, რაც გამოიწვია ადგილობრივად მძიმე სოციალურ კრიზისებს.
დღეს ვალონიის შახტების მრავალი ადგილი ისტორიულ-კულტურულ ღირსშესანიშნაობად არის გადაქცეული და ტურიზმის ახალ აქტივობებს წარმოადგენს. ისტორიული მუზეუმებით, ნაცნობი და ძველი სამუშაო იარაღებითა და ტექნიკით, ისინი გვიჩვენებენ ნახშირის მოპოვების რთულ და საინტერესო ისტორიას. ეს ადგილები გვახსენებს ნებისმიერ ისტორიულ პერიოდს, როცა ნახშირზე დამოკიდებული იყო მთელი რეგიონის ეკონომიკური მომავალი.
ვალონიის ძირითადი ნახშირის შახტები მნიშვნელოვან ადგილს იკავებენ ბელგიის ინდუსტრიულ ისტორიაში, ისინი მრავალი რთულის მოვლენის მოწმე იყვნენ და წარმოადგენდნენ ქვეყნის ინდუსტრიალიზაციის გრძელვადიან პროცესში ერთ-ერთ ძირითად ნაწილს. მათი ისტორიის შესწავლა და დოკუმენტირება მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ მეცნიერებისთვის, არამედ ტურისტებისთვის და მომავალი თაობებისთვის, რომლებიც ამ სოფიზოსეკლაფიკაციის ეპოქის ისტორიას ინტერესით სწავლობენ.
