როდესაც მზე ამოდის თვალწარმტაცი მთებზე, გუდაურის სუფთა ჰაერი ავსებს ჩემს ფილტვებს და აღვიძებს ჩემს გრძნობებს.
ველური ყვავილების ცოცხალი ფერები ცეკვავს ნაზი ნიავის ქვეშ და ჩემს თვალწინ თვალწარმტაცი პეიზაჟს ხატავს.
ვიწყებ ამაღელვებელ თავგადასავალს, ვცურავ პუდრისებურ ფერდობებზე, ვგრძნობ ადრენალინის მოზღვავებას ყოველი შემობრუნებისას.
მყუდრო შალეები სითბოთი და კომფორტით მიმხვდებიან, მთავაზობენ სასიამოვნო დასვენებას დღის ამაღელვებელი ესკაპადებიდან.
ტრადიციული ქართული სამზარეულოს არომატი ავსებს ჰაერს და აბრაზებს ჩემს გემოვნებას თავისი მდიდარი და სურნელოვანი არომატით.
როგორც დღე იწურება, ვპოულობ ნუგეშს მზის ჩასვლის წყნარ სილამაზეში, რომელიც ოქროს ნათებას აფრქვევს დიდებულ მწვერვალებს.
გუდაური, ადგილი, სადაც დრო ჩერდება და ბუნების საოცრება ყოველ ნაბიჯზე იხსნება და წარუშლელ კვალს ტოვებს ჩემს გულზე.
